Met enige blijdschap presenteer ik hier een paar succesjes uit de tuin: sjalotten, uien en aardappelen. Dank je wel, aarde! De uien en sjalotten laat ik…

…nog lekker even drogen in de zon. De (Charlotte) aardappels heb ik eergisteren al verorberd. Mmmm! De schil was indrukwekkend vliesdun en ze smaakten voortreffelijk. Ik vond ze alleen nog wat aan de kleine kant, dus ik laat de rest van de aardappelplanten nog eventjes staan, hopelijk groeien ze nog iets groter.

Deze boost had ik echt even nodig, want dit jaar heb ik behoorlijk wat moestuintegenslagen te verwerken gehad:
-m’n jonge tuinbonenplantjes werden dit voorjaar massaal opgegeten door de woelmuizen; een tweede reeks (waarschijnlijk te laat) opgekweekte tuinbonenplanten kwam onder de luizen te zitten, waardoor ik vorige week slechts één handje tuinbonen had.

-ik heb dit jaar een vast konijn in de tuin, en dat beessie komt niet alleen maar mooi zitten wezen: hij heeft tot twee keer toe m’n jonge courgetteplantjes bij de steel doorgeknabbeld (waardoor ik nu enorm achterloop met m’n courgetteplanten). En hij lust ook snijbiet, zag ik: de snijbiet laat hij niet hoger dan 5 cm.
-doordat ik het net niet tijdig over de bessenkooi had aangebracht (er zaten allerlei gaten in die gerepareerd moesten worden, zo veel gedoe vond ik steeds, ik stelde het repareren van het net labbekakkerig lang uit), waren vorige week in een mum van tijd de aalbessen in vogelmaagjes verdwenen.
-de helft van de tomatenplanten-in-potten die ik in de kas had staan, is vorige week tijdens de hittegolf uitgedroogd en verbrand. Door druk werk was ik een paar dagen niet naar mijn tuin geweest – dat trekken tomatenplanten in potten dus absoluut niet.
-over de slakken ga ik niet weer beginnen, het blijft een moeizame relatie.
Gelukkig kan ik dit allemaal omdenken:
-Yiha, ik heb weer veel geleerd over groente verbouwen!
-Leuk, de zwarte bessen en de kruisbessen lieten de vogels hangen: ik heb zondag een hele rugzak vol mee naar huis kunnen nemen. Nu kan ik weer m’n traditionele onovertroffen kokoskruisbessentaart bakken (ik ga het recept posten binnenkort) en een grote pan vol zwartebessensap koken en dan invriezen in bakjes – waardoor ik straks in de winter nog de zomer in de yoghurt proef.
-Wat er wel is gelukt, maakt me nu nog dankbaarder en blijer.
-Tuinieren houdt je scherp: je komt ogen, oren en neuzen tekort.
-Ik sta in intens contact met de natuur.
-Ik heb lang niet alles nodig wat ik geplant heb.
-Biologisch tuinieren is beter voor moeder aarde.

Nu is het alleen nog een kwestie van maar blijven herhalen, hè, die positief geladen moestuinmantra’s. Anyway, ik ga eerst maar eens de keuken in, het is de hoogste tijd voor kokoskruisbessentaart di Edwin.