Dit rode-boerenkoolplantje vond ik samen met nog 7 andere rode-boerenkoolplantjes op mijn terras. Afkomstig van een gulle, niet nader geïdentificeerde gever. Wat een leuke verrassing, ging het door me heen, zo midden in…

…deze barre tijden van grijze luchten, kou en snijdende wind. Meteen plantte ik ze enthousiast in mijn inmiddels vrij lege moestuin, ahh, nieuw leven! Toen ik even een blik opzij wierp, zag ik dat één rijtje van mijn pas geplante knoflookteentjes al de kop had opgestoken: kleine groene stengeltjes werken zich een weg omhoog uit de aarde. Er zijn dus lichtpuntjes, als je ze wilt zien.
Thuis gekomen vroeg ik me af wie voor Sinterklaas had gespeeld. Ik mailde de eerste aan wie ik dacht: mijn buurvrouw Minke, en ja: zij was inderdaad de gever. Ze had de rode-boerenkoolplantjes op haar dakterras gezaaid, vertelde ze. Als het goed is, gaan ze gewoon door met groeien, winter of geen winter… niets dan diep respect heb ik voor deze plant – die ik nog nooit heb gegeten, dus het blijft spannend. Wie in elk geval erg graag rode boerenkool lusten, zijn de hazen, die elke winter mijn tuin aandoen – maakt het alleen nog maar spannender. Volgens Minke helpt het as over je plantjes te strooien, dan nemen de hazen het hazenpad. Maar ja, ik heb cv, geen open haard, en ik kook mijn eten op gas… waar haal ik in vredesnaam as vandaan? Ook daar kan Minke in voorzien, zei ze. Straks, op een heel koude dag, gaan we in haar tuinhuis de houtkachel aansteken. Zo verenigen we het nuttige met het aangename.