Helenium oftewel “zonnekruid” is, de naam zegt het al, een ware zonaanbidder. Het liefst groeien heleniums in natte grond, want van oorsprong komen ze uit gebieden als Kentucky en Missouri, waar ze massaal staan te wuiven op de drassige oevers van de rivieren. Zet een helenium op zanderige, schaduwrijke grond en hij gaat dood van ellende. De beste tijd om heleniums te planten…

…is in het voorjaar, omdat hun wortels echt even de tijd moeten krijgen goed in de grond te groeien – indien je er te snel een koude, natte winter overheen krijgt, overleven ze het niet.
Wat ook goed is voor de plant, is hem elk jaar uitgraven, in meerdere klompjes uiteen scheuren en opnieuw planten, dan geef je hem nieuwe energie en creëer je op den duur steeds grotere bossen helenium in je tuin. Het heerlijkst vind ik heleniums wanneer je ze meterslange vlakken laat bestrijken, dat geeft een zalig royaal bloementapijt. Doe dat scheuren overigens wel in het voorjaar, dan geef je de verstoorde wortels de meeste gelegenheid zich te herstellen. Leg na het scheuren het middelste gedeelte van de plant maar op de composthoop, want het zijn altijd de buitenste delen die de meeste kracht bezitten. Let wel op dat je de nieuwe plantjes goed de ruimte geeft in je tuin, want ik heb al gemerkt dat heleniums nogal bescheiden van aard zijn en zich gemakkelijk laten wegdrukken door andere planten; ze behoren niet bepaald tot de brutaaltjes onder de planten.
O ja, nog een tip: als je vlak voor de bloei, begin juni, de helft van de plant tot de bodem wegsnoeit, groeit dat gedeelte opnieuw. Tegen de tijd dat de andere helft van de bloemen is uitgebloeid, word je dan verblijd met de tweede manche, met allemaal verse bloemen. Je kunt begin juni ook de hele plant snoeien, wat anderhalve maand later resulteert in kortere, stevigere stengels. Onaangeroerd kan de helenium (die 1 tot 2 meter hoog wordt) namelijk nogal een slungelige zwieper worden. Maar eerlijk gezegd vind ik het juist wel leuk dat zelfs mijn favoriete plant niet perfect is.