Het had al eerder gekund (eind februari), maar bij mij kwam het er nog niet van. Dus heb ik ze anderhalve week geleden gezaaid: tuinbonen.
De tuinboon is een van de oudste smaken…
…die ik ken, alleen al daarom wil ik ze elk jaar weer vers eten. Het waren mijn Groningse opa en oma die de tuinboon in mijn leven brachten. Als klein ukkie ging ik bij hen logeren, ze woonden heel ver weg in een sprookjesachtig huis van donkerrode baksteen (die huizen had je bij ons in Noord-Holland echt niet). Opa en oma stamden nog uit de tijd dat een moestuin achter je huis bittere noodzaak was om te overleven – dat is tegenwoordig wel anders, met al die hippe Makkelijke Moestuin Mensen die voor honderden euro’s groentebakken aanschaffen om ook mee te gaan in de trend. Daar, uit die Groningse moestuin, kwamen dus de eerste tuinbonen van mijn leven. Mijn oma kookte ze op het zachtjes ruisende ATAG-fornuis, deed er bonenkruid bij, met een beetje boter. Ik had nog nooit zoiets exotisch geproefd. We aten aan een oude, gebutste, gekerfde rechthoekige tafel met het zondagse witkanten kleed erop. Onder het tafelblad zat een lade waar oma het bestek in bewaarde (die lades had je ook echt niet in Noord-Holland), wat me het gevoel gaf dat het allemaal klopte bij opa en oma. Ik zat tussen hen in, volkomen veilig en voldaan.
Helaas hebben ze mij nooit verteld hoe ze hun “Woâlse bon’n” zoals ze ze noemden, kweekten. Ze moeten daar ongetwijfeld een schat aan ervaring mee hebben opgebouwd, maar helaas, die is verdwenen tussen de kieren van de geschiedenis.
Ik ben nu zelf aan het leren hoe ik de beste tuinbonen krijg. Met vallen en opstaan.
Bij tuinbonen zaaien (en sowieso bij zaaien in het algemeen) is het belangrijk dat je vooruit denkt, heb ik al gemerkt. Warm zetten om ze te laten ontkiemen is namelijk prima, maar daarna moet je ze wel koeler kunnen zetten, anders worden het lange zwakke slungels. Boven aan dit bericht zie je de tuinbonen die ik binnen zaaide: veel te lange stengels dus, verdorie. Ik had ze na het ontkiemen in 10 à 12 graden moeten zetten. Niet aan gedacht, stom. En helaas, ik woon niet in Groningen met een onverwarmde bijkeuken, maar in een stads appartement waar het nu overal 21 graden is. Ik heb alleen een balkon, maar daar is het weer te koud op dit moment. Ik wil ze geen spontane hartverzakking bezorgen.
Gelukkig heb ik ook in mijn volkstuin, in de onverwarmde kas, tuinbonen gezaaid. Die zijn nog niet opgekomen, en dat stelt me gerust. Ze groeien daar een stuk langzamer en zullen daardoor sterkere planten worden. Althans, dat hoop ik. Ik denk dat opa en oma, als ze nog hadden geleefd, smakelijk zouden hebben gelachen om al dit gehannes van mij. Maar goed, al doende leert men, zeiden dezelfde opa en oma ook altijd tegen mij. Dus het gaat goedkomen met mij en de tuinbonen.
De Gelukkige Tuinman
Inspiratie voor je tuin
onroerend verhaal /ik luste ze niet ja , dat waren beste mensen /waren heel goed voor ons /wij mochten naar de Mulo en tante janny die kon heel goed leren mocht doorleren /nostalgie /zie jullie maandag
Hoi, Je zult wel denken wie is dit nu weer maar dat is een familielid uit het hoge Noorden.
Ik vind je site over de gelukkige tuinman leuk magnifiek. Ik wil je nog wel even iets vertellen over de tuinbonen. Je hebt namelijk twee soorten tuinbonen die jou en mijn opa verbouwde ( er zijn er wel veel meer) in zijn tuin n.l. de welbekende zwart kiem en de wit kiem. De zwart kiem, volgens mijn herinnering was “meelderiger” van smaak. En waar je ook moet oppassen bij de tuin bonen in jou tuin is de zwarte luis. En over het zaaien van wortelen heb ik ook nog wel een tip. Zaai het breed uit je krijgt dan hele dikke en langere wortelen. En zaai er afrikaantjes bij. Staat leuk in de tuin en voorkomt dat er wormen bij je wortelen komen.
Veel tuin plezier en tot de volgende keer als je nog iets meer wilt weten over je opa’s moestuin.
Beste Edwin,
Een maand ofzo geleden was ik lekker bezig op mijn volktuintje in Hippolytushoef en opeens werd ik begroet door een voor mij onbekende man, dat was jij dus…
Je was aan de wandel geweest en zag de tuintjes en ik denk dat je het niet kon weerstaan om even lekker de sfeer op te snuiven.
We hadden een kort gesprekje over de tuintjes hier en de grondsoort etc, daarna vroeg je of ik al lang een tuin had en waarom ik dit zo leuk vond, ik zei dat ik het leuk vond om fysiek wat bezig te zijn,(leuker dan een sportschool) en om heerlijk te ontspannen.
Je vertelde dat je hier vroeger ook gewoond had maar nu in Amsterdam woonde, bij mij was dit precies andersom…. je zei dat je de rust en de wijdse blikvelden wel soms mistte in Amsterdam maar dat je die in je volktuin gelukkig wel had.
Toen je weer weg moest (er stonden mensen te wachten) vertelde je mij dat je een blog had “de gelukkige tuinman” misschien vond ik het leuk daar eens op te kijken?
Nou dat heb ik vandaag gedaan en wat een leuke site en wat leuk geschreven, Maar dat kan ook niet anders als je journalist bent!
Ik kan je vertellen dat het goed gaat met mijn tuin in Hippo, alleen die aardbeien die jij ook gekocht had zijn opgevreten door?????
Voor de rest ploeteren we lekker door, ik zal zeker nog eens op je blog kijken, toppie..
Ik zou zeggen tuin ze verder en wellicht tot ziens,
Groetjes van Liesbeth Schot uit het koude noorden