Ja, eindelijk heb ik het gedaan: mijn tuinschuur opgeruimd. Kijk, dat is nou weer het voordeel van koud weer: je verlegt je aandacht…

…naar binnen. Daar bleek nog genoeg te doen te zijn. Mijn tuingereedschap, oude en nieuwe tuinhandschoenen, plantenetiketten en ontelbaar veel andere dingen lagen heel oneerbiedig op één grote hoop. Bij mij gaat het altijd zo: het mag lang een gezellige chaos blijven, maar op een gegeven moment raak ik zo geïrriteerd over de onoverzichtelijkheid dat ik de boel in één grote aanval van opruimwoede rigoureus en systematisch opruim.
Essentieel onderdeel daarbij: een doosje mooie dikke spijkers van de Hubo. Wat een paar simpele spijkers in de wand al niet voor wonderen kunnen verrichten: mijn tuingereedschap hangt nu keurig geordend naast elkaar, pal tegen de wanden, waardoor het ook nog eens veel minder ruimte inneemt. Ik snap niet dat ik dit niet veel eerder heb gedaan.
Nu mijn gereedschap zo voorbeeldig hangt, zie ik pas goed hoe oneerbiedig ik het heb behandeld: het is vies, hier en daar een beetje roestig en krom, en niet meer zo scherp. Mijn volgende klus wordt dus schoonmaken, rechtzetten, vijlen en smeren. Ik ga dat echt doen, nog voor de lente. Want dit voelt als puur huiselijk geluk.