Gisteren werd ik getroffen door dit boompje in mijn straat. Zijn bladeren hebben ineens de schitterendste kleur geel gekregen, zo geel dat hij het lichtgevendste lichtpuntje van de herfst is geworden. Telkens als ik…
…langs hem fiets hoor ik hem vrolijk “hoi!” zeggen. Waarschijnlijk klink ik nu tamelijk gestoord, maar soms heb ik het met bepaalde planten: dan voel ik een vonk overslaan en krijg ik even het gevoel dat alles goed is en alles klopt.
Maar dit is ook niet zomaar een boom, het is de ginkgo biloba, oftewel de Japanse notenboom.
In het Verre Oosten worden allerlei bijzondere krachten aan hem toegekend. In Japan schijnt hij als een god te worden aanbeden. Ze vinden daar dat hij onveranderlijkheid uitstraalt. En hoop, liefde, toverkracht, tijdloosheid, een lang leven – mooie dingen om over na te denken.
De ginkgo biloba heeft iets dichterlijks: het blad bestaat uit twee gelijke delen en op hoge leeftijd kan hij/zij mannelijk én vrouwelijk tegelijk worden.
Dat trof de grote dichter Goethe recht in het hart. De ginkgo biloba werd zijn lievelingsboom, en hij schreef er een mooi sonnet over:
Ginkgo biloba
Dieses Baums Blatt, der von Osten
Meinem Garten anvertraut,
Gibt geheimen Sinn zu kosten,
Wie’s den Wissenden erbaut.
Ist es ein lebendig Wesen,
Das sich in sich selbst getrennt?
Sind es zwei, die sich erlesen,
Daß man sie als eines kennt?
Solche Fragen zu erwidern
Fand ich wohl den rechten Sinn:
Fühlst Du nicht an meinen Liedern,
Daß ich eins und doppelt bin?
Ik vind ze ook heel mooi, de ginkgo biloba’s.
Toevallig weet ik sinds vorige week dat je vooral gelukkig wordt van de vrouwelijke bomen. De mannelijke bomen geven twee periodes per jaar een vreselijke geur af – iets wat lijkt op rottend vlees, maar heel scherp. Mannelijke bomen zijn dus vooral mooi op enige afstand…