Momenteel schitteren in mijn tuin natuurlijk de dahlia’s (altijd fashionably late en fashionably coloured), de reuzenzonnebloemen (klassiekers!), de afrikanen met hun…

…smashing orange (echt.. die kleur oranje is zoals oranje moet zijn: niet kitscherig, niet dof, niet neigend naar rood, nee, gewoon honderd procent puur oranje: waar vind je dat nog tegenwoordig), de crocosmia’s (simpelweg oogverblindend rood), de kardoen (hij is twee koppen groter dan ik, en zit vol met lichtgevend-paarse bloemen) en niet te vergeten de zonnehoeden (van mij winnen die de designprijs met hun industrieel-goeie roodbruine robuuste kegels in het hart van hun paarse bloemen).
Allemaal heel leuk, maar de absolute showsteler is op dit moment – heel onverwacht – de blauwe distel (Eryngium planum). Hij begon dit voorjaar onopvallend, met een paar slappe groene bladeren die lang bij de grond bleven. Het was echt zo’n “let maar niet op mij” plant. En moet je hem nu zien: die eigenzinnige kleur grijsblauw maakt me diep dankbaar dat ik ogen heb waarmee ik kleuren kan zien. En dan heeft-ie niet één kleur grijsblauw, nee, met zijn stengels, schutbladen en blad laat hij allemaal varianten op dat thema zien: violetblauw, grijs, blauwgroen. De bijen zijn ook helemaal om: het lijkt hier wel een Starbucks voor bijen. Mijn tuin is sowieso één dansende bijenzee op het moment, kennelijk heb ik veel planten waar bijen graag kwartier maken (met name de oregano die nu in bloei staat: daar is het echt een gekkenhuis op het moment). Kortom, ik houd het nog wel even uit in de tuin. Heel gezellig tussen de bloemetjes en de bijtjes.

Blauwe distel TIPS:
Wil je ook blauwe distels? Neem dan de soort die ik heb, de Eryngium planum, want dat schijnt de sterkste soort te zijn (bij mij gedraagt-ie zich als vaste plant, hij heeft strenge vorst overleefd en is inmiddels al drie jaar teruggekomen). Hij houdt van droge, schrale grond. Dat heb ik niet echt (ik zit op veengrond), dus misschien is dat de reden dat dit jaar één van mijn drie blauwe distels jammerlijk is overleden? Hij was al een heel eind gegroeid (zo’n 75 cm schat ik), maar ligt nu verdroogd op zijn zij. Misschien heeft het ook te maken met het feit dat deze plant nogal floppy is: hij is tamelijk iel, waardoor de wind hem snel omver blaast. Volgende keer een stokje ernaast zetten dus. Maar dat is een kleine moeite, ik heb het er graag voor over. En o ja, als je van droogbloemen houdt (ik niet): daar schijnt deze plant zich ook uitstekend voor te lenen.