Tuinieren is ook: goed mikken. Waar je naar streeft (althans ik als ontwerpfreak), is een zo lang mogelijk ononderbroken show van kleuren, texturen en bladvormen. Na de uitbundigheid van de tulpen, bloesems, irissen, smeerwortel, papavers en wat dies meer zij, was er deze maand ineens een dip, en dan vooral…

…een kleurendip (daar ben ik kennelijk het meest gevoelig voor). De tuin had ineens zo weinig kleur, vond ik. Een beetje verloren struinde ik langs de uitgebluste planten. Geliefde succesnummers als Crocosmia lucifer (met z’n ongeëvenaard felle kleur rood) en Rudbeckia fulgida ‘Early Bird Gold’ bleven zich nog halsstarrig verschuilen in hun knop, en ik realiseerde me dat ik een “juli-gat” heb in de tuin. Daar ga ik van de winter eens goed over nadenken: welke vaste planten (of misschien een- of tweejarigen?) ik in de tuin kan zetten om mijn julidip op te heffen.
Ik keek naar de grote Italiaanse terracotta potten met uitgebloeide tulpen en narcissen, en ineens wist ik het: in het tuincentrum hebben ze leuke petunia’s. Nou vind ik petunia’s over het algemeen heel gevaarlijk spul: ze worden vaak in de meest lelijke kleurencombinaties, in de meest tuttige bakjes gezet, waardoor ze een slecht imago hebben. Geheel ten onrechte, heb ik nu ontdekt, want goed gecombineerd kunnen ze een heerlijke opfrisser geven aan de tuin.


Ik koos de dieprode met kleine bloemetjes, en de warmpaarse grote (gek genoeg heten alle petunia’s in het tuincentrum petunia, of ze nu groot, klein, rood, blauw of paars met een witte rand zijn – een soortnaam wordt er helaas niet bij geleverd). Als contrast kreeg de ene pot de mooie-grote-overtuigende-groene bladeren van de canna’s die ik dit voorjaar in de kas heb opgekweekt; voor de andere pot kocht ik een donkerrood getint gras. Die contrastwerking was echt nodig, want een pot met zuiver en alleen petunia’s kan ik niet aan – daarvoor hebben ze toch nog steeds een te beladen verleden. Toen het geheel er weer fris bij stond, voelde ik mijn hart ineens een onverwacht gelukssprongetje maken. Dagelijks geniet ik nu van mijn twee potjes geluk. Voor alles is een oplossing.