Ze zijn op hun best zoals hier in de tuin van mijn buurvrouw Minke: met z’n allen tegelijk. Alsof je een schilderij van Monet binnenstapt.
Papavers komen meestal begin juni uit en bloeien maar kort, een paar dagen misschien, maar daar staat tegenover dat ze de delicatesse van je tuin zijn. Die intens rode kleur die sommige soorten hebben is fenomenaal. Of wat dacht je van dat crêpe-papier achtige bloemblad, dat zo luchtig is dat het wel kabbelend water in de wind lijkt. En dan die schitterende patronen in de bloem, soms met zwarte en witte lijnen of stippen. Een papaver in de zon is de essentie van zomer.

Ze hebben vaak meerdere knoppen (mooi harig of spiky) die na elkaar uitkomen, wat het minder erg maakt dat ze zo kort bloeien. En, ook een plusplunt: ze zaaien zich gigantisch uit. Elke bloem wordt uiteindelijk een soort urnvormige zaadknop met duizenden zaadjes. Die urntjes zijn echt de mooiste zaaddozen die je in de hele natuur tegenkomt. Daarom kun je papavers heel goed laten staan nadat ze zijn uitgebloeid. Maandenlang blijven ze een genot om naar te kijken.
Sommige soorten kunnen wel tot een metertje of anderhalf hoog worden, en doordat ze zulk rank omhoogstaand blad hebben, passen ze heel goed tussen allerlei vaste planten in je tuin, zonder dat ze die gaan overwoekeren. Vooral rozen schijnen heel mooi uit te komen bij papavers. Ik ga dat ooit nog eens proberen (hoewel ik een hekel heb aan die doorns – daarom heb ik tot nu toe nog geen rozen in mijn tuin genomen).
Heb je een hele mooie papaver en wil je hem volgend jaar op een speciale plek zaaien? Doe dan voorzichtig een touwtje om de stengel, zodat je weet welke om welke bloem het gaat (je zult later namelijk geheid zijn vergeten welke bloem het ook alweer was). Zodra het laatste bloemblaadje eraf is gevallen, doe je een zakje om de overgebleven kop heen. Bind dit vast bij de stengel. In de winter haal je het er voorzichtig af en heb je enorm veel zaadjes.
In het voorjaar kun je die zaaien. Doe dat meteen op de plek van bestemming, want papavers houden absoluut niet van verkassen. Als je ze in een zigzaglijntje zaait, weet je straks als ze opkomen wat je mooie papavers zijn en wat vervelende onkruidjes. Het is namelijk altijd een hele kunst onkruidjes te onderscheiden van je “echte” planten. Al menig lievelingsplantje is op die manier bij mij gesneuveld. Maar gelukkig geeft de tuin je altijd een nieuwe kans om het de volgende keer beter te doen.